Yoksulluk Şiiri - Abdurrahman Tepe

Bizden çevirmedin soğuk yüzünü
Kanımızı yedi içti yoksulluk
Malıma canıma dikti gözümü
Ateşten bir gömlek biçti yoksulluk

Dert içinde göremedim günümü
Pusulam yok bulamadım yönümü
Nereye gittimse kestin önümü
Poyraz gibi esti geçti yoksulluk

Bir ömür boyunca çektirdin çile
On sekiz yıl attın yabancı ele
bırakmadın bir gün yüzümüz güle
Bu gönlümde yara açtı yoksulluk

Aslanı sen çakallara boğdurdun
SAMİHİ’yi fakirlikle öldürdün
Açamadan gonca gülüm soldurdun
Beni bahtsız diye seçti yoksulluk