Yoksulluk Şiiri - Hamiş Mustafa

YaşadığımI sana anlatırım oğlum,
Eve gitmek için olmadı yolum,
Yırtık sökük olurdu kolum,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Temmuz ayında ekin biçerdik,
Yavan ekmek yer su içerdik,
Ayağımıza batan dikenleri bilirdik,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Kağnılar gelir samanlar yüklerdik,
Gem sürenlere otlar verirdik,
Anamın saldığı azıkları yerdik,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Yırtık yamalıklı örtüde yatardık,
Pençereye çektiğimiz naylondan bıkardık,
Teneke sobasını yakmak için çaput yırtardık,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Ocakların üstüne demir bulurduk,
Bir döşekte beş kişi uyurduk,
Teşlerde ekmek için hamur yapardık,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

Mustafa neyi anlatsın onu söylesin,
Çoçuklarım yaşadığım günleri bilsin,
Çektiğimiz çileleri ızdırapları öğrensin,
Yoksulluk bırakmazdı yakamızı.

21 TEMMUZ 2012 Bu gün yaşayan gençlere yazılan şiirim.Eskiden çekilen ızdırapları hatırlatmak bu günlere böyle gelindi.