Yoksulluk Şiiri - Yaşar Yaman

Yoksulluk; insana ateşten gömlek,
Düğündür, bayramdır yanında ölmek.

Yoksulluk; insana eğdirir mağrur başını,
Gelen giden vurur acı taşını.

Selam keser: Kardeş komşu, ahbap;
Ciğer yanar, olur közde bir kebap.

Geceleri uyku tutmaz, döner durur;
İnsanda kalmaz: Ne sabır, ne gurur.

El içine çıkamaz, tenhada gezer;
Her gün bir derttir, yaşamdan bezer.

Hanım kaş çatar, çocuk surat asar;
Nefes daralır, kalp çarpar, ter basar.

Cümle güzellikler kötü görünür,
Değerler çöker, hep, yerde sürünür.

Sığınır yoksul, ulu Yaratana!
Derman, güç gelsin kanadına!

Rabbim, kulunu kula kul eyleme!
Yoksulun değerini, indinde, pul eyleme!

Zalimlere fırsat verme dünyada!
Yoksulları düşürme, n’olur, feryada!