YoKSULLUK Şiiri - Mehmet Gözükara

YOKSULLUK

Dünya nimetinin tadın aldırmaz
Hükmeder içtiğin çaya yoksulluk
Latife yaptırmaz şaka kaldırmaz
Kovuklu oyuklu kaya yoksulluk

Yokluğun kıtlığın neresi güzel
Olan olmayana verirmiş ezel
Umut ağacında yapraklar gazel
Geldi mi gitmiyor köye yoksulluk

Her bir ferdi razı eder ölüme
Deli dedirttirir aklıselime
Alıp baktım birkaç sefer elime
Bulaşmış tasta ki suya yoksulluk

Varın yaylasında görün dumanı
Eli çenesinde erir zamanı
Pamuk ipliğine bağlı imanı
Sattırmaz insana paya yoksulluk

Yokluğun içinde varlığı düşler
Gözler kısılırken sıkılır dişler
Ömür takviminin saati işler
Yayılır gün, hafta, aya yoksulluk

Geldi mutfağıma girdi aşıma
Beni mahcup etti can yoldaşıma
Babamdan devraldım bir tek başıma
Sirayet ediyor soya yoksulluk

Tuttu bırakmadı iki yakamı
Bana zimmetledi kederi gamı
Değirmende öğütüyor adamı
Bir ömür yürütür yaya yoksulluk

Ne büyükler sever ne küçük sayar
Kime derdim yansam başından savar
Odamda üstüme yürüyor duvar
Tutmuyor badana boya yoksulluk

Gözükara’m gel de kolay geçim de
Fırtınalar kopar her gün içimde
Seçkin beyler aday olur seçimde
Karışır verdiğim oya yoksulluk

Seyr ü Sefer (sh. 83)