Yoksulluk Şiiri - Ozan Yayla

Kan ağlayan bir yürekti,
Gözün kör olsun yoksulluk..
Gurbet nemize gerekti,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Saldın bizi türlü derde,
Muhtaç eyledin namerde,
Gözden düştük her bir yerde,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Bir avuç suyu kaynattık,
İçine soğanı attık,
Onuda koklayıp yattık,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Burnumuzu sile, sile,
Kol ağzımız koktu bile,
Sensin veren bizi dile,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Yalın ayak, kabak başlar,
Gözümden eksilmez yaşlar,
Yanında hiçtir savaşlar,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Şu Ozan YAYLA der; nettim,
Tükendim, gayrı ben bittim,
Sessiz sedasız terkettim,
Gözün kör olsun yoksulluk...

Ozan YAYLA