Yoksulluk Şiiri - Necati Keçeli

Yoruldum derdinle yorgunum artık
Her gece nöbete çıktın yoksulluk
Ne çektim elinden kurudum artık
Evimi, yuvamı, yıktın yoksulluk

Yıllarca getirdin beni oyuna
Her gün tokat yedim ense, boyuna
Benzettin kurbanlık bir koç koyuna
Sen gözünü bana diktin yoksulluk

Hep üstüme çöktün kara kış gibi
Şu belimi büktün bir kiriş gibi
Harcadın beni üç para, fiş gibi
Sen aklını bana taktın yoksulluk

Zengine gemiyi dağdan aşırttın
Düz yolum olmadı aklım şaşırttın
Yorgansız yatırdın her kış üşüttün
Pire için yorgan yaktın yoksulluk

Eller viski içti hep bardak, bardak
Ben su bulamadım birde bana bak
Aklına gelmez mi halimi sormak
Gözümden yaşları döktün yoksulluk

Bak geldi geçiyor ömrün yarısı
Henüz cebimde yok kefen parası
Ne cesaret kaldı ne göz karası
Açlığa boynumu büktün yoksulluk

Her neye el atsam kaçarak gitti
Umutlar tükendi hayaller bitti
Naçarlık, fakirlik canıma yetti
Dünyama yavaşça çöktün yoksulluk

Necati KEÇELİ
İZMİR