Yoksulluk Şiiri - Baki Ortak

Şu şoksulluk mecbur eyledi beni
Yoksa Gurbet eli mesken etmezdim
Ekmek kavgasına düştüm gurbete
Yoksa sılamı bırakıp gitmezdim

Yokluk bastırınca çöktü dizlerim
Yoksa el kapısın böyle gezmezdim
Bir kuru lokmaya döndü günlerim
Dertten omuzumu büküp eğmezdim

Yol uzun yük ağır gönlüm yaralı
Yoksa bir derde kul olup gezmezdim
Gecenin ayazı çöker içime
Sılama hasreti böyle sezmezdim

Harmanım savruldu yel gibi yine
Yoksa gurbet elde böyle bezmezdim
Düşerim düşüne bir çare diye
Gözümün nuru sel olur süzmezdim

Gölge gibi düştü önüme yokluk
Yoksa taş bağrımı böyle ezmezdim
Bir yudum umuda tutunur yürek
Dünya kör olmasa dilden üzmezdim

Sabahın ayazı çöker ilime
Yoksa buz dumanla gönül çözmezdim
Kuru bir ekmekle döner günüm hep
Rızkın ardı sıra böyle gezmezdim

Ömür dediğin de kırıldı çağa
Yoksa kıyıda sel olup sızmazdım
Takatim tükenir her bir adımda
Dönmez umudumu böyle düzmezdim

Çaresiz yürüdüm bu dar yollarda
Yoksa gam yükünü böyle sezmezdim
Kul Ortak misali düştüm darda ben
Dertli gönlümü bu derde yazmazdım

KUL ORTAK