Yoksulluk Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Bir çocuğun gözlerinde derin bir sızı,
Sokaklarda kaybolmuş umutların izi.
Kırık dökük hayaller düşerken yere,
Yoksulluk diz çökmüş, bekler kapıda sessizce.

Elde ekmek değil, taşın ağırlığı,
Yürekte biriken günlerin zorluğu.
Bir çift el açılır gökyüzüne doğru,
Ama yağmur bile bazen cimri bazı gece.

Geceler uzun, günler yorgun gelir,
Kavuşmak zor, düşler uzak gözlerden.
Yoksulluğun dili yok, sesi kısık,
Ama her bakışta, her solukta gizli bir ıslık.

Belki bir gün, güneş doğar yeniden,
Yoksulluğun adı silinir birden.
Bir umut, bir ışık saklıdır içerde,
Her karanlığın sonu aydınlık belki de.

Memoçilo