Gözlerden akan yaşa şahittir beyaz mendil,
Kendini tutsak eder dil ile deşilen dil.
Dumanına yasaklı yürekler yanar durur,
Alevleri evlerde yorgan da donar durur.
Hasretin kucağında tutsak olur gönüller,
Melek kanatlarında yaprağın döker güller.
İnfaz eder bir çocuk dolunay gecesini,
Kan damlar çarmıhından ağlatır nicesini.
Umutlar tükenirken gönül kırgın ve sessiz,
Gördüğü son Rüya’nın sabahın da çaresiz.
“Komşusu aç yatarken tok yatan bizden değil,
Diyen Yüce Peygamber dostum bunu iyi bil.
Kayıt Tarihi : 31.1.2023 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!