Yoksul Nasıl Doyuyor Şiiri - Fahri Bulut

YOKSUL NASIL DOYUYOR
Sofrada kuru ekmek,
Bir baş soğan yanında,
Bir sahan yavan pilav,
Varsa bir tasta da ayran,
Dört büklüm oturulur,
Sofralar etrafında,
Bismillahla gözleri,
Yarabbi çok şükürle,
Üç övün doyu verir,
Aç olan karınları...
Devlet fakirden alır,
Ekonomi dersini,
Ondandır ki bütçeler,
Hiç acık vermiyorlar,
Yönetici kadrolar,
Dört duvar içinde ki,
Açız çığlıklarını,
Zenginlik sevdasından,
Gözleri hırs bürümüş,
Kulak üssü yatarlar,
Vicdanları kararmış,
Görmüyor, duymuyorlar.
Görseler, duysalar da,
Hiç kale almıyorlar.
Vergi ile birlikte,
Varoşlar oy deposu.
Aydın uyarısını,
Bunlar terörist diye,
Korkusundan korkutup,
Derhal susturuyorlar.
Gerici iktidarı,
Yirmi yıldır çok yazık,
Fakirlerin oyuyla,
Görün sürdürüyorlar...
Rızazade biliriz,
Yoksullar düşman bize,
Zengin maşası olup,
Döverler, öldürürler,
Gerek yok başka söze.
Usanmadık, bıkmadık,
Ülke gerçeklerini,
Aydınlar yaza yaza,
Şairler şiir yaptı,
Ozanlar döktü saza,
Anlattık birer birer,
Ya biz anlatamadık,
Ya onlar anlamadı.
Belkim suç bizleredir,
Ne Allah'la aldattık,
Ne de dinle uyuttuk.
İddiamdır, savumdur,
Bu gaflet uykusundan,
Ondan uyanmadılar,
Ondan inanmadılar,
Düşle-dikçe korkarım,
Bitmez düşmanlıkları...
01 ŞUBAT 2020
Fahri Bulut Rızazade