Yoksul Babanın Dramı Şiiri - Metin Yüksek

Ötmez olmuş kuşlar bir vadide.
Bir yaşlı 55'lik oturuyor kıyısında bir nehrin.
Ayaklarını salmış suya,ot yoluyor sinirinden!
Göz yaşlarının ezip geçtiği dudaklarıyla
Çekiyor havayı şöyle en derinden...

-Ahh hanım ah,ölecek vakit miydi sanki?
Oğlumuz iki yaşındaydı daha.
Nasıl özledim seni,olsan da sarılsam,
Kınalı saçlarını koklasam.
Çare bulamadım hastalığına,
Hani iyiydin,birşeyin yoktu,geçecekti..?

Yükler adamcağız sitemini yüreğine,
'Sus' der, 'Yapma,isyan etme! '

-Oğlumuz nasıl büyüdü bir bilsen,
Baksan yüzüne şaşırırsın,aynı sen.
O da kızıyordur bana okutamadım diye!
Benim oğlum demirci çırağı mı olacaktı?
'Baba,okul para istiyor,bir ben kaldım,
Parayı veremezsek atacaklar baba! '
Çıkmıyor oğul o sözlerin aklımdan.
Borç istemediğim kapı mı kaldı oğul?
Bulamadım o üç kuruş parayı bile,
Affet oğul affet,
Alacağım yoktu ki gidip alayım.
Cepte olan tek şey çorba parasıydı.
İstemezdim yaşıtların okula giderken,
Sen demir dövmeye git,istemezdim oğul..!

Rüzgar da inat edip soğuk eser,
Kulağına biri fısıldar sanki ahiretten:
'Eşim,kocam,beyim...' diye.
Firar eder yürek damarı,atar delice.
Hıçkırıklar düğümlenir boğazına,
Gök yüzü gri,suyun sesi masumken...

-Babamın pantolonunu giydim hep,
Sana da benimki nasipmiş oğul.
Cila gibi parladığını göremedim oğul,
Yok oğul para yok,olsaydı keşke de
Mübarek bayramlarda bari başın yerlerde,
Gözlerin vitrinlerde gezdirmeseydim seni.
Ahh oğul ahh..!

Anılar yağmur damlası gibi yağar aklına,
Kapanır gözleri,dalar mazinin bağrına.
Aklına en son geçirdikleri bayram gelir...

-Unutur muyum oğul o sözlerini:
'Bir elin anamın,bir elin senin olsun,
Kutladığımız bayram anamızın olsun.
Sen üzülme babam canın sağolsun.
Ben mutluyum o nasırlı ellerinle
Okşadıkça yüzümü ben mutluyum baba.
Sen büyüttün beni,bak elim ekmek tutuyor.
Sen kendin bana okul oldun babam,
Sen bana adam olmayı,
Namusumuzla çalışmayı,
Haram lokmayı öğrettin babam.
Üzülme sakın canım babam,ben çok mutluyum,
Ve seni camından çok seviyorum...'
Ahh oğlummm,canımmm,kanımmm..!

Yıldızlara gelir neredeyse mesayi,
Gideyim der adamcağız,çocuk dönmüştür.
Belki insan pazarında iş tutarım da yarın
Yövmiye ile bir gün daha et alırım çocuğa.
Kalkar ayağa yorgun bedeni,
Herşeye rağmen şükreder Allah'a.
Yıkıklığa,sefalete ve yoksulluğa
Dimdik ve cüretkârca gider adam...