Yukarıdan ayarlıydı herşey değiştiremezdim yazılanı hep öyle kandırdım kendimi yokluğunda
Olanlardan sorumlu değildik payımıza düşeni yaşadık biz kaderimize razı olduk yalnızca
Kurallar vardı hep başucumuzda ne zaman gülümsesek yüzünü asardı hemen onlar da karşımızda
Sorular kaldı şimdi bana yığınla biliyorum ki içim çok acıyacak cevaplarını duyduğumda
Aklımın hiçbirşeye ermediği o çocukluk günlerime dönesim var yine
Yaralarım bu kadar acıtmazdı içimi en sert şekilde düştüğümde bile
Aşkların bir hiç yüzünden kötü sonla bitmediği öyküler göresim var yine
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
