Yoksa. Şiiri - Adem Durmazer

Dünyada aç mezarımı var
Allah rızkını verir diyerek
Atılır temelin
Ya bir sağlık ocağında
Yada yaşlı ama tecrübeli
Bir ninenin ellerinde açılır gözlerin
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Yamalı bir çaputa sarılırsın evlat

Yazın tozda toprakta oynarsın
Kışın çamurda yaşta
Kah yanar kah donarsın
Ne ayakta olur ne başta
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Taşla ağaçla oynarsın evlat

Eğer ilk çocuksan
İyi kötü yenisi alınır
Yok değilsen
Büyüklerin eskileri daraltılır
Sırtına birde torba
Tamam hazırsın ilk okula
Haydi düş bakalım yola
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Saatlerce yürürsün evlat

Sıralara üçer
Sınıflara atmış ar çocuk düşer
Göstermelik bir odun sobası
Tek yanan yer müdür odası
Yarı boş yarı dolu
Yıllar gelip geçer
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Öğretmensiz okursun evlat

Sakın heveslenme
Özellere özeller geçer
Kolejler kalbur üstünden seçer
Kurslarda yer kalmaz
Bursları başkaları kapar
Allah aşkına
Dersanelere güç mü yeter
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Düze devam edersin evlat

Hayalindeki olmasa da
Tutturabildiğin yerlerde
Aynı tas aynı hamam
Diploma işi olur tamam
Yıllar seni bitirir sen yılları
Hani nerede tayin nerede iş
Sakın sığama kolları
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Sıranı beklersin evlat

Yaşın yirmiye yetecek
Yada tecilin bitecek
Gel bakalım denecek
Asker ocağına
Paralıya kesen uymaz
Çürüğe ayrılmak yiğitliğe sığmaz
Ellerine kınalar yakılır
Cebine harçlık katılır
Deden gibi baban gibi
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Koçlar gibi gidersin evlat

Akdeniz Marmara Karadeniz yasak
Ege iç Anadolu haram
Doğuda sınır boylarında
Vatan kokar buram buram
Oradakilerin hepsi gariban
Hepsi benzer sana
Paran yok dayın yok arkan yoksa
Şehit olarak dönersin evlat