Yoksa Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

Yoksa?

O gitti dediler, sessizce adının sorulduğu her gönülden
Düşüp de adımlarının peşine
Mağrur bir gölge bırakarak gerisinde…

Belki dönersin sandımdı
Zonklayıp duran yaralarıma mehlem olursun diye
Gözlerim çakılı kaldı kapıda, gelinmezlerden
Kendimi dinliyorum, sularda akan sesinden
Gövdem çatırdıyor, şimdi hasretinden.

Ve saatlerin zodyakları vurdukça zamanı
Bil ki, parçalanırım…
Ne adımlarının sesi var kapının arkasında
Ne de ardında bıraktığın kokundan bir eser
Ve kahkahanın yankısı
O merdivenleri sarsan…

‘’Oysa bırak kokun bende kalsın demiştim giderken,,

Sirona’yı aşka davet bir seyirde
Gözlerim yanılsamalarım mı yoksa?
Ya gamzelerindeki çukurlar?
Birer mevzi değimliydi, sığınaksız kaldığımda.

Gelip masaya oturunca, bir köşeden keserdim seni
Bira köpüğü arsız bir şekilde, dudaklarına dadanınca
Islanan yanından usulca
Kaşlarımı çatar, oturup kıskanırdım bir de.

Gelirsin sandımdı kahkahalarla sarsılarak
Ömrüme devrile, devrile
(Ay) doğrultunca başını, sisler arasından
Ve o’nun solgun yanı çarpınca yüzünün ortasına
Gözyaşı kanallarında boğulur, sarsıntılarım
Başımı bir (sel) alır, yalnızlığın çıkmazlarından.

Yokluğunda gölgelerle boğuştum
Sevincim koyu bir hüzne dönerken
Öpüşsüz kalınca çatlayan dudaklarım
Ve Dionisos’ elinde şarap kadehiyle, gelip durur karşımda
El ayak çekilip, tenhalaşınca zaman
Gözlerim çıldırır duvarsız kalırım
Ve ardında bıraktığın o kokunu da
bir sigara içimi uğrayıp;
tazelersin sanmıştım…
Ayhan Sarıoğlu
25.12.2006