Yokoldum Şiiri - İbrahim Yılmaz 3

Sen gidince bir akşam üstü
Bu şehrin
Işıklarını da götürdün ardından
Son martı
Son otobüs
Son vapur da gitti
Bir duada kalınca son bakış
Gözlerimi de götürdün
Kör oldum

Senli zamanlarda kalan
Yanlarım kanıyor
Bir ikindi vakti yıkarken gemileri
Düğümlenmiş boğazımda kelimeler
Sesim titrek
Kahreden gülüşün
Hafızamın satır aralarında
Öyle sıcak, öyle cehennem
Kor oldum

Oysa ne duygular serildi ayak altlarına
Kanaması durmayan
Ne yaralar açıldı
Ne pansuman ne de dikiş kar ediyor şimdi
Taze bir sarmaşıktım oysa
Ayaklarının ucunda
Bir beyaz kağıda yazılmış gönül yazındım
Öyle bir sildin ki
Hiç oldum

Şimdi
Tesellinin adını sabır koyarak
Dualarımda dudaklarının izi gibi
Avare voltaları atıyor yüreğim
Başı boş
İlahi bir mucize gibi bekliyorken seni
Anlamsız bir hükmü yaşıyorum yaşlanırken
İçim dışım hüzün
Kıyılarım darma duman
Çok çetin geçti bu savaş
Öyle bir darbeydi bu belden yukarı
Koptu baş
Yokoldum