Yokluk Vurgunu Şiiri - Kemal Utku

Avuçlarımdan hala gitmeyen sıcaklığında
Acılarımda yaşıyorum seni kadınım.
Bilmem gidişinin kaçıncı gecesi bu akşam.
Yokluğu vurgunluğu içimde
Herşeyimle sana nasıl muhtacım bir bilsen.
Tekrar dönermi diye hep düşünüyorum.
Şimdi bende sensiz hüzün rüzgarlarında,
Sürüklenen bir yaprak gibiyim.
Gözlerimde yağmur bulutları,
Sana şimşeklerle ağlıyorum kadınım.

Ne olur çıkagel,
Çaresizliklerime bir son ver artık
İnanki dönüşün hayatıma yeni bir dönüm noktası olacak.
Şunu unutmaki bir çocuk annesine nasıl muhtaç ise
Bende sana öylesine mecburum kadınım.