Yokluk Ve Çokluk Şiiri - Gökçe Koç

Muhtaçtır bir kuru ekmeğe;
Kimse karşılık vermez emeğine.

İşte yokluk böyledir;
boğazları kıldan incedir.

Ama biz ki bilmeyiz yolkuğu;
Artık alışkanlık olmuş para çokluğu.

Tembellik ki bizi vurmuş beyinden;
Mermisi ise en ağır demirden.

Kimse yardım etmez gönülden;
(Zenginler) Düşmezler insanların dilinden.

Gel sen bari merhamet et;
Böylece evine gelsin bereket.

Bir teşekkür bile bizi mutlu etmeye yeter;
Artık bitsin bu yokluk YETER!

(31/03/2011)