Yokluk şiiri Şiiri - Veysel Ballı

Gün batıyor
Ay doğmuyor
Haberleri yok, akılları yok,
Keyifsizce ölüyoruz.
Bir ağlıyor bir gülüyoruz
Biz durmadan uzaklara kaçıyoruz
Kaçıyoruz da, hep hüzünlere kaçıyoruz

Artık Papatyalarda avutamaz bizi
Bir seviyor bir sevmiyoruz...

Biz aşkını içinde yaşayanlar
Hangi aşk terk etmedi bizi
Biz kederliyken hayattan zevk alanlar
Biz yolcular
Şimdi Hangi yol bir araya getirir hepimizi
Biz ki ne şiirler yazmıştık ayrılıklara
Şimdi Hangi şiir avutur içimizi

Akasyalar çiçek açmış
Etraf ne de güzel kokuyor
Seher vaktinde ölümle burun buruna gelirken
Seher yeli ayrılık esiyor
Herşeyi bıraktım bir yana
Nice hayatlar ayrı kalıyor
Nice yıldızlar selam vermeden gözden kayboluyor
Bir bir kaybolduk zamanda
Hikayenin sonununa geldik bir bahar sabahında
Kuş cıvıltısı yok
Çiçek kokusu yok
Bu bir yok oluş, aldırış edenimiz yok
Bir vardık, birden yok olduk
Haberimiz yok
Biz bu hikayede ölmüş aşıklarız
Mutlu son yok
Belkide mutlu olmaya hakkımız yok.