Yokluk (senin evin benim yüreğimde)

Yokluğuna sarılıyorum ne zamandır annem.
Korkunca ,hastalanınca
Sevgine muhtaç olunca.
Yüreğine turunuyorum özleyince.
Toprağına elimi koyuyorum elini tutmak için.
Toprağından öpüyorum diye kızmıyorsun dimi!
Ayak uçlarında toprağa karışan bastığında incitecek ne varsa kaldırıyorum.
Hani giderken ayak parmağında bıraktığım yara vardıya
Ben onu hiç unutmuyorum.
Tırnaklarını keserken etini kesişimi.
Canım olsan da ruhunu hissedemeyişimi unutmuyorum
Unutamıyorum!
Iyişleşti yaraların dimi annem.
Iyileşti de toprağa karıştı yaralarının kabukları.
Benim yüreğimdeki yara hala senin ayak parmağındaki etinin koptuğu yerden kanıyor.
Geçenlerde dedim ki ;
Gelsin gelsin de bir kerecik olsun sarılsın
Hemencecik iyileşirim.
Kokunu gönderdin bana hep yanındayım der gibi.
Biliyor musun evini yapacaklar ,
Artık üstüne karlar yağmayacak.
Biliyorum toprak ısıtıyordur seni.
Ama karlar altında seni görmek
İçimi nasıl parçaladı anlatamam.
O gün ışte tam da o gün
Seni yüreğimdeki odana koyabildim.
Ayrılma dedim Annem senin evin benim yüreğimde.