Yokluk Şiiri - Şükrü Kaya

zaman sensizliği bir nakış gibi içime işliyor
yalnızlık öyle acı ki en derin yaralarıma dokunuyor
göz yaşlarım isyan etmiş bırakmış kendini
her aktığında şiddetle kan damlatıyor

bedenim kan olmuş, ruhum kırmızısında
kalbim bir cellatın keskin balta ucunda inliyor
gözlerimin önünden geçen maziyi izliyorum film gibi
bu cezada hükmüm ne o da bilinmiyor

kurtuluşumu müjdeleyecek birşey kalmamış kaderimde
sadece duyduğum saatteki tik-tak tınısı
gördüğüm birşey yok, her yer karanlık zaten
işte sensiz geçen bir günün panaroması