Yokluğunun Yorgunu Şiiri - Maşuk Aslan

Bugün yine çaresizlerdeyim .
Her zaman ki gibi yine kokun ,
Odamın dört bir yanında .
Gidişine anlam veremiyorum.
Sarhoşlar gibi yine içiyorum. Her yanımda alışılması zor yaralar duruyor .
Geceye ,geceye inat olsun seni rüyalarımın en dip , en kuytu hücrelerinde yaşatacağım.

Bir mazi gibi , sanattan düşüyor bu aciz sözlerim
Kimler aldı , kimler kaldı yokluğunla ,
Terbiye edilmiş bir aşk duruyor ta şuramda ,
Şuurumu kaybederdim , seni hatıralarımda ucuza yaşarken,
Çok şansızım biliyorum , biliyorum hemde çook,
Sokağımın başında sen oynardın bir çocuk gibi ,
Hileyi ve yalanı hiç bilmeyen,
Akşamüstü saatler geç olunca eve doğru yorgun adımlar atardın,
Hala dün gibi aklımda ve hayalimde kaldın,
Çekip gitmek çok mu basit sanarsın , çok mu hoş bulursun,
Oysa ki karanlık görmeyen o sokaklar , şimdi bomboş kaldı,
Teninden ve kokundan hiç eser kalmadı ,
Ben kalmadım , bir çöpçünün faraşında gezer dururum
Çık gel desem , eski umutlarla döner misin,
Yalnızlığın çöktü omuzlarıma , yorgunluğunla yatarım ,
Resminle uyanırım ,resminle düğümlenirim .
Baksana şú edepsiz dünyaya , çocuklara bak mevsimlere bak,
Şimdi herşey çok değişti , tadı tuzu kalmadı buraların ,
Şehrimin kaldırımları öksüz bir başına kaldı ,
Çok severdim biliyorsun , öyle böyle değil çok severdim.
Berbat oldu herşey senin sayende
Bak çaresizlerdeyim , kokun sesin çok değişti ,
Sen çok değiştin , artık eskisi gibi hoş değilsin .
ıhlamurlar çiçek açtı , sen başıma toprak saçtın ,,
Yazıklar olsun .
Çok beklettin bu kara yazılı sevdayı ,
Senden sonra ne çöllere Mecnun olurum ,
Ne de kırık bir saza Veysel,
Sadece yokluğunun şairiyim , böyle olmaya da devam edecem ....

MAŞUK ASLAN