Yokluğunun Yoksulluğu
Yokluğunun en büyük yoksulluğum olduğunu anladım,
Yalnız gecelerimde seni karanlıklarıma anlattım,
Birgün bana gelirsin sandım,
Sensizliğin yaralarını hergün yeniden kanattım.
Yokluğunun en büyük yoksulluğum olduğunu anladım,
Gittiğini kalbime bir türlü anlatamadım,
Sensizliğin avuntusunu bile yaşayamadım,
Sen yoksun ya ben nefes bile alamadım.
Yokluğunun en büyük yoksulluğum olduğunu anladım,
Birgün beni böylece bırakacağını hiç sanmazdım,
Eğer sonumu bilseydim yalanlarına kanmazdım,
Yar bilip kollarına atılıp sana sarılmazdım.
Meğer ki ben her zaman yoksulmuşum,
Sense piyangodan çıkan üç beş kuruş,
Ne bana faydan vardı nede kendine,
Oysaki bu kalbimi vermiştim ellerine..
Bilemedin.. Bilemedin..
Kubilay BakırcıKayıt Tarihi : 13.4.2014 05:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!