Her şey kırık dökük,
Her şey paramparça tüm düzlemlerimde.
Her yer adressiz bir meçhul,
Her yer çıkışı olmayan bir labirent.
Her saniyesi kırık cam parçası üzerinde yürüdüğüm,
Her saniyesi zehirli bir iğne damarlarımdan vurulduğum.
Ağır bir karanlık vurur iç kıyılarıma,
Sağır bir sessizlik ulaşır yarınlarıma.
Yokluğun ışıksız bir boşluk
Boşluğun bir okyanus içimde.
Demir eriyiği dolar bıraktığın boşluklarıma,dehlizlerime
Hükmü geçmez artık hiçbir ışığın,
hiçbir sesin abislerime.
Karışır suyun hükmü ateşin terli tenine
Karışır da tükenirim kendi iç ateşimde.
Yandıkça tutuşurum yokluğuna üşüdükçe
Üşüdükçe buz olup donarım
seni düşündükçe.
Kayıt Tarihi : 9.5.2022 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!