Yokluğunun hiçlik tezleri

YOKLUĞUNUN HİÇLİK TEZLERİ

O gemilerin ardı sıra
duyumlarını okşayan, köpüklerde gitti, bitti
ışıkların gözleri dönünce, dalgaların yüzlerinde
o yoğunluklarda sancılanan
bir tek, emin-önü buldum yalnızlığımı
rıhtıma çektim, rüzgârların küreğiyle
köpürüp boşalan sensizliğimi.

Beynimde silinmiş, rüya şeritlerinden artakalandım
usumda ağırlaşan
gecenin soğuk nefesinin adımlarıyla çöküp
bir fay gibi uzadım
gözlerimde küçülen beyaz perdeme.

Yaralarımın engebeli yamacında bedenimi unutan
lal kabuklar
sarktığım kitaplar tuz, buz
etimden alacağını tahsil eden şiirler
beynimde sallanan imgeler! ah.

Ceza ve azarla bağıran eşyalar
ne idüğü belirsiz, köstekli kaldırımlar
bakışlarımı tartaklayan camekânlar
soysuz renk cümbüşleri
ah! ah cansızlar çöplüğü.

Hal-iç! iç beni
abis sokaklarına götür
sök al saydamlığımı o buluttan
buharımı bul ey sanayi
-ey kendi canına heyelan olan hayatlar-
ve yük
ve yüklenen
ve yüklenenlerden
şimdi nerededir?
hüznü omuzlayan hamalların
yüzünün kapısından yolculuğa çıkan o türküler
-taşınmak sonsuz bir kehanet-
ki yollar katlanarak geri çekiyorken kendini
düz duran, bir tek zaman mıdır yoksa?
sırt ve duvar, yalpa, yalpa.

Ağzıma sarkan, zemheri kemiklerinin donuk tadı
yetmiyor içimdeki fidanı ayıltmaya
ağzım! taze ısınmış bir bahar buğusu olsa
yeni doğmuş bir sabahla birlikte yürüsem
yürüsem
yürüsem
yürüsem
adımlarım adını bağırsa ritmiyle
yörüngende taneciklerine rastlasam
dudaklarım tutuşuncaya kadar öpsem
öpsem
öpsem
öpsem.

Bu sensizlik!
soluksuz işliyor beni yalnızlık iğnesiyle
gözlerim yanıkara bir sürgün
bir çakıla yaslanmış seni düşünüyorum
üst komşum, çatal dilli bir kaya parçasıdır
damarları kırık, bir meşe yaprağıdır alt komşum
buradan yerini kestiremiyorum
sıtmalarımda bir sürü çığ hazırlığı
kar fırtınalarıyla, gönderdiğim bakışlarımı aldın mı?
seni sorduğum bütün kelimeler sinirlendiler bana
hasmım gibi davrandılar, ellerimi uzattığım fırtınalar
ama ben, hiçbir şeyin, hiçbir kimsesi miyim, bilemiyorum
sadece seni bekliyordum orada
bir haber var mı diye
kuşların kanatlarından gelen esintiyle, yıkayıp yüzümü
ayık tutuyordum yorgunluğumu.

Bir sezebilsem kıpırdayışını
kendimi yol yapıp ayaklarına serileceğim
ama yoksun
yokluğun öyle bir cansız namlu ki
onun, o soğuk tazeliğiyle boğuşuyorum
bütün metatezlerim senin içindir
ne olur, bir ses dök, yanılsın zaman
yâda, bir renk uçurt koynundan
bütün gözlere çarparak yükselsin kanatları
onu gördük desinler.

Nerelerdesin?
bir kâğıt gibi savruluyorum kıvılcımlara
bir oyuncak gibi bozacağım eklemlerimi
tadilatım, aksi bir çocuğun ellerinde paralanacak
sen yoksan! şaşırıyor yerini her şey
gün, güneşi istemekten usanmış
denizde ağ, suyu tutup balıkları reddediyor
çamurla uzatıyor kendini kuyruk kılları
yağmur, ormanlardan emiyor canını
nerelerdesin?

Ey bedeniyle, ruhumda kamp kuran yaşlı
ey öz! ! ! ! ! ! üm! açmazlarımın kapısında mısın?

[email protected]

2007 ARALIK