Ellerimi avuçlarına bırakıp, unutuyorum herşeyi,
Sanki, ben değilim yaşayan! Ruruhum mu? Bilmem ki.
Kaybolan hayallerde ararken senin adını,
İmdadıma yetişiyor çaresizliğimde gözlerin
Bir elem mi duyuyorum, yoksa kalbim mi acıyor?
Bir rüya mı yoksa uyanmak istemediğim.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




uzun zamandırlı siz sevgili dostlarıma katılamadım ama şimdi yine bereberiz
yokluğunun acısı...geçekten çok güzel duygulu bir şiir olmuş..tebrikler.Gülcan Karabıyık.yüreğine sağlık.nevzatuçar...Malatya'lı..
Bir elem mi duyuyorum, yoksa kalbim mi acıyor?
Bir rüya mı yoksa uyanmak istemediğim.
Açılıyor gözlerim daldığı tatlı hülyalardan…
Sanki yok olacak bir daha yaşanmayacak gibi...
kutlarım şiirinizi ve sizi
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta