Oturmuşum denize karşı bir çay bahçesinde
Elimde bardak içinde tavşan kanı çay
Dirseklerim masada ellerimin arasında başım
Yine hayalimde sen denize çivilenmiş bakışım
Gözlerim kovalarken gülüşünle bana bakıyorsun
...Haydi gel; gel der gibi sessizliğe demir atalım
Uzatıyorum elimi dokundu dokunacak kaçıyorsun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta