Yokluğunla aç yasamak Şiiri - Mehmet Bildir

Bir kitap düşün,satır sarir içini size döken,
Her sayfasında dertlerinizle dertlenen ve her kapağını kapattiginda yeni umutlar hediye eden

Yaşamaya hayal ettiğim yerde değildim,
Yaşamayı hayal ettiğim yerde kaldım,sanırım zamansız sevdim seni,
Benim ıslanmaya dusledigim tek yağmur sendin,yalnızlık ne uzun kelime oldu bende,

Anlatmaya dilim yazmaya murekebim yetmedi,okyanusun ortasında kureksiz bir sandal gibiydim,düşüncelerimin bir tanesini mandal tutmak isterken,bir diyer dusuncemin peşinde ilerlemeye devam ediyordum,

Düşüne bildiğim kadardı hayat,yazabildigim duygular kadardı mısralar,parmak uçları kadar yakın insanlar vardı hayatımda,uzanan hayat bırakan yokluğun kaybolacak misali,

Bir hikayenin son iki hecesiydik biz,kaç sonbahar geçti,kaç göz yaşı senin için aktı,yapraklar özgür ben hep bahara mahkum oldum,hep bir sese ihtiyaç duydum,çığlık çığlığa kaldim kendi iç alemimde,

Hep varlığını aradım içimde,unutmak hep unutmak istedim,varlığını bilip yokluğunla yaşamak,varlığını bilip yokluğunla aç yaşamak..

1.10.2016
Saat:01:10