Yokluğunda Yazdım Şiiri - Süleyman Yavuz

Yine akşam yine karanlık
Ay küsmüş bu gece kayıp
Yıldızlar sönmüş sanki
Onlar bile yalnız bıraktılar beni
Bak sen gittin gideli

Sabahlar soğuk ayaza kesiyor
Sensiz bu beden üşüyor
Titriyor ellerim bedenim
Gözyaşlarım bile donuyor
Sen gelince, sensizlik gelince aklıma

Sensizliğin gölgesindeyim
Karanlıktayım ıssız yalnızım
Boşum boşluktayım
Ki ben güya Süleyman’ım
Ama sensiz ben değilim
Sana bir soluk gibi
Sana ekmek gibi su gibi
Anladım ki
Muhtacım.