Yokluğunda Yanıyor Bedenim..

Göğün gür sesi çınlar kulaklarımda
Sen yüreğimden gittiğinden beri/
Efsunlu bir halle akar kanım damarlarımda

Bakmaya cesaret edemediğin gözlerim de deli bir sevda

Yokluğun yakar bedenimi buz tutmuş ranzamda….

Asılıyorum her gece bir ilmek boynumda
Dönüp duruyorum dört duvar arasında
Bir karış gök yüzüne hasret gözlerimle
Dilimde eskilerden kalma bir alaturka parça

Sensizliğe yürüyorum, sen diye diye ölüyorum her adını anışımda..

Devrim olmuş, ihtilal olmuş/
Kıyamet kopmuş, dünya yok oluyormuş kimin umurunda

Düşlerim gözlerine, terim terine hasretken
Fırtınalar çıkmış kimin umurunda

Ah bu namussuz bedenim varya seni ister her soluğunda
Sadece teninde tutuşup alev alev yanmak arzusunda….

12/06/2009
cuma