Ne bir kelebek uçuyor,
Ne de bir kuş sesi var.
Çiçekler bile açmıyor.
Bitti herşey, bitti baharlar.
Sevgisizliğe mahkum olan yüreğimin,
Ölüm sessizliği bunlar.
Harman gibi savurduğun,
Yok ettiğin, umutlarımı arıyorum bu gece.
Kokunu, sesini, gözlerini arıyorum.
Ama mehtap üzgün, mehtap çaresiz,
Gece bürünüyor ölüm karanlığına.
Kaldırımlarda,
Gecenin ıssızlığında,
Yalnızca benim ayak seslerim çınlıyor.
Sızlıyor yüreğim,
Hüzünler parıldıyor yakamozların yerine.
Sensiz,
Sabahlar olmuyor,
Gündüzlerim yok artık,
Karanlıklar içerisinde yüreğim.
Dön be sevgilim,
Sensiz,
Cennetime bile,
Kar yağar benim.
Hani beraberliğimizde,
Yüreklerimizi titreten şarkılar var dı ya,
O şarkılar sustu.
Hani renk renk açan güller var dı ya,
Hepsi soldu.
Benim gibi,
Karanfiller bile çoktan boynunu büktü.
Artık yağmurlar bile siyah yağıyor biliyor musun?
Yapraklar, denizler siyah.
Gökkuşağı bile simsiyah şimdi.
Biliyor musun sevgilim?
Yokluğunda,
Ölüm karanlığı yaşıyor bu yüreğim...
Kemal KÜÇÜKTEKİN
28.04.2009
KARAMAN
Kayıt Tarihi : 28.4.2009 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygilarimla
HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM YİNE KALEMİNİZDEN...
KUTLUYORUM EMEĞİNİZİ VE TAM PUANIMLA SAYGILAR SUNUYORUM...
aşklar her bittiğin de sanki ölüm sessizliği yaşanıyorsa
bu dünyada ölüm gerçek kurtluş değilmi
Sabahlar olmuyor,
Gündüzlerim yok artık,
Karanlıklar içerisinde yüreğim.
Dön be sevgilim,
Sensiz,
Cennetime bile,
Kar yağar benim.
Özlem ve sitem ikiside aynı anda... ÇOk güzeldi Tebrikler Kemal bey. +10
TÜM YORUMLAR (23)