yokluğunda
gecenin üstüne kırmızı bir gül düşer
tutuşur yüreğinden ay
raks ederken yakamozlarım
teninin sıcağında kavrulur bedenim
bitmeyen bir senfoninin telaşında
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
