Yokluğunda Şiiri - Zafercan Öztürk

Zihnim çepeçevre duvarlarla örülmüş,
Ve yalnızım sokak ortasında,
Işık görmemiş gözlerim,
Acı çeker yokluğunda.

Kulaklarımda çınlayarak çalan şarkılar,
Ve bir tutam hayal var aklımda,
Bir silah gibi atan kalbim,
Durur oldu yokluğunda.

Birden bir ışık parıldar karşıda,
Oysa ki yoksun da yakınlarda,
Meğerse ölüme çağırırlar beni,
Zaten yaşamak neye yarar yokluğunda,
Zaten yaşamak neye yarar yokluğunda.