Sen gideli beş zemheri...
Takvimler kaç kez eskitti kendini,kendimi kaç kez kaybettim,kaç kez adını adımın başına yazdım.Sen gideli hiç bahara dönmedi mevsim.Bugün duruyorsam burada böylece, 'bir kez daha ' diyorsam,herşey için bir kez daha...! Diyemem ki bir kez daha 'gel' diye! Korkarım bırakmandan uluorta.Gitmeseydin bizden konuşacaktım.Seni anlatacaktım sana,akşamüstlerinin hazin vedalarını,yanında bir dakikanın değerini,yokluğunda zamana nasıl küstüğümü...Hüzünlerini anlatırdım,bana, 'beni bırakma' derken gözyaşlarının yalvarışını...Oysa ben kaç kez ağladım,hiç görmedin,hiç tutmadın en tutulası anımda ellerimden.Tutuldu dillerim,kelimelere küstüm ama sana...
Sen gideli beş kış...
Gitmeseydin gidişinden konuşacaktım.Sen bana 'sus! ' diyecektin,ben susacaktım üç nokta koyup suskunluğuma.Şimdi kim susuturur beni,susmayı bu kadar çok isterken? Duysan hâlâ bende kaldığını,bir görsen kendini bende,korkarım günahıma girmenden! Ben sana beş yıllık yabancıyken,nasıl uzanır sözlerim ismine,adına nasıl şiirler yazarım,nasıl dokunurum hayaline? Utanırım...! Gitmeseydin utanmayı anlatacaktım,gözlerine gülemeyişimin sebebini,sana neden sımsıkı sarılmadığımı,ayrılırken neden arkama bakmadığımı...? Ama gittin! Oysa anlatacak o kadar çok şey vardı!
Sen gideli beş hazan...
Gelseydin,bütün korkularıma cesaretini yükleyip,yokluğuna cemreler düşürerek bıraksaydın avuçlarıma baharları,sana,sensizliğin yakan soğuğunu anlatırdım.'Gitme! 'lerimin günahsızlığını...Her 'kalan'ın ben,her 'giden'in sen olduğunu,sana hiç kızmadığımı anlatırdım.
Gelseydin,mutluluğun rengini anlatacaktım!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta