Yokluğuna Dair Şiiri - İbrahim Özğan

Yoksun…
Gece siyaha boyanmak üzre
Bir uçurtma göndermiştim
ikindi rüzgarlarıyla saçlarında dursun diye
bir ulak olur diye uzaklara
yoksun..
yürek dokunamıyor aksine sevdanın
belki uykudasın şimdi
beklide bir kitap aralığında bir kelimeye dalmışsın
kitap kıskanılırmı dersen anlayamam
yoksun….
Yüreğimde Azrail korkusu gözlerim zekarette
Yoksun…..
Yüreğim senden yoksun

Yakınımda dursan gözlerine baksam
Yeşil bir elmas gibi değsem saçına
Göğe ulaşsam gözlerinle
Aksam su gibi yıldız gibi avuçlarından
Gölgen olsam gölgem olsan

İşte değdi gözlerine gözlerim
Yüreğim aktı yüreğine
Vuruldum yandım yakıldım
Gülümseyişin şimdi ellerimde
Ve o pür yüzünde
bir anne duası gibi
hiç yokken varoldu yüreğim buklelerinle
ve ellerin sevgili ellerin kartanesi gibi

bırakta yürek çoşsun dize gelsin sevda
uhteler kalmasın parmakuçlarında aşkın
refaha kavuşsun gözlerdeki hüzün ve keder
cümle alem sema dursun önünde
yürüsün aşkın amansız orduları
baharı giyinsin yeniden yeryüzü
açılsın önünde bütün kapılar bana doğru
hür bir yürek hür bir bakış olsun ellerinde
aşk derman olsun tükenen kadere
ve ben diz çökeyim endamın önünde