Yokluğuna Şiiri - Muhterem Zileli

Sanma ki bu hayat sensiz şad olur, ey sevgili! ...
Sen gidince yarım kaldı şiirlerin dizeleri,
Yazamaz oldu şairler, senin gittiğin günden beri,
Ressamlar yapamaz oldu resimleri,senin yokluğun çökeli...

Bu şehir karanlıkta kaldı, sendin bu şehrin mahı mihri...
Sen gittin ki arkandan yasını tuttu bahçenin gülleri.
Goncalar açılmadı mateminden, güller ki tuttu yasını gündüzlü geceli,
Firakından derbeder oldu bülbül, konmadı güle, dalında ötmedi.

Hissetti gidişini cennetin sakinleri,
Yaktı kül etti yokluğunun alevi fardevsi, iremi...
Kuruttu hasretin fıratı, dicleyi ve dahi kevseri,
Nevbahar gelmez oldu, açılmadı tubanın çiçekleri.

Ya ben! ...harab etti, viran etti, ziyan etti iftirakın beni,
İsyan etti ruhum, iflas etti kalbim, istemedi sensizliği,
Hicranın oturdu yüreğimin tahtına, işgal etti yüreğimi,
Gönlüme saplandı ayrılığın hançeri, gönlümü hun etti.

Feryat figan etmek istedi, sensizlik lal etti dilimi,
Senli hülyalarımın yerini aldı kabuslarımın sensizliği.
Gel ey can kafesimin gönül kuşu, ömrümün melikesi,
Gel ey sevgili, gel ki sensin gönlümün tek sahibi.