Yokluğun tenimde yara

Sen yoksun, gece daha karanlık sanki,
Bütün ışıklar çekilmiş göğümden.
Yıldızlar uzak, birer solgun yankı,
Ulaşılmaz bir masal gibi, dünümden.

Sen yoksun, sessizlik derin, boğuyor,
Kulağımda sadece kalbimin atışı.
Her köşe yokluğunu haykırıyor,
Durduruyor zamanın akışı.

Bir sızı gibi içimde, adı konulmaz,
Kemirir ruhumu ince ince, durmadan.
Bu öyle bir boşluk ki asla dolmaz,
Her nefes eksik kalır senden arda kalan.

Gölgeler uzar, duvarlar daralır,
Hayalin belirir en umulmadık yerde.
Bu yokluk tenimde yara kalır,
Sensiz her an bitmeyen bir kederde...