Yokluğun Yanımda Islanır Kipriklerim

Sen benden giderken kapkara bir geceydi
Yokluğun su an yanımdaki, dertleşir durur
O söyler ben dinlerim buruk bir tebessümle
Akan gözyaşlarımı umursamaz, görmez bile.

Şu an o gecelerden bir gece serer hüzünleri
Serpilir içime cenderelerle inceden bir sızı
Kalp gözü olmayana ne söylenir, bilmem ki?
Özlemler bir cefa olur, sefalara ramak kala.

El ele tutustuğumuz aklıma, mor gecelerde
Ay yüzüne vururken okşardım beyaz tenini
Sarılırdı inceden inceye umut, bir mutluluk
Taşardı o gözlerimizden tutkulu bir sevinç.

Düşündükçe batarım, beynim alt-üst olur
Tüm kelimeler kifayetsiz, yetmez teselliye
En amansız bir hastalığın nöbeti başlar
İçimdeki dünya gerilir acıyla, tutar sara.

Kimbilir sevgili aydınlık bir dünyada şimdi
Gittiği günden beri ne haldedir bilmem ki.
Bana bir hayali süzülür göçmen kuşlar gibi
Düşler cehenneminde ıslanırda kipriklerim.