Mehtap, bana bakıp bakıp,gülümsüyor
lakin, sensiz içimi güldürmüyor,
ufkundan, yükselmeyen güneş, güneş deği;
odamı, artık ısıtmıyor.
Gök kubbem, sanki karabulutlarla donanmış;
bana, zindanı hatırlatıyor.
yokluğun, üşütüyor beni,yüreğimin yaktığı,
ateş de, bir nebze ısıtmıyor.
Kayıt Tarihi : 4.12.2014 09:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!