("Hiç kimse vaz geçilmez değildir" Ağır konuşmuş Victor amcam. Mesele şu ki, insan; istedikten sonra yapamayacağı hiç bir şey yoktur.)
Ben unutmayı değil, hatırlamayı..
Nefret etmeyi değil, sevmeyi seçiyorum.
En çok, vurdugun yerden kanıyorum.
Canımı yakıyorsun. (Zaten yaralıyım)
Kanırtıyorsun.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
