her sabah rüzgar estikçe
kokun yayılır gelirdi İstanbul'a
ben seni içime çektikçe
dolardı yüreğim sevinçle
her seferinde beni sevdiğini
söyleyip dururdun
ben de her defasında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
