Yokluğun Kanarken Şu İçimde

Nice zamandır, seni düşlüyorum ey gözbebeğim
Ey can ey! Yokluğun kanarken şu içimde
Nar kırmızı konca veren dudaklarını
Cihanda
Emsalına hiç rastlanmayan
En umutsuz günlerde bile
Aklımda çıkmayan
O bakışlarını
Arıyorum şimdi
Ey cihan güzeli
Ey
Hep
Dolanıp duruyorum senin etrafından
Hep dörtnalla şaha kalkan kısrak bir at gibi
Ben sana kavuşmak için, sonsuz bir yarıştayım hep

Ben delicesine, senin güzel varlığına pervaneyim
Çiçeklere, güllere tutkun olan kelebekler
Yeşeren tohumun güneşe
Umut bağladığı gibi
Ey can, ey canan
İyi bilmelisin
Ben
Sana muhtacım
Su gibi
Ekmek gibi
Nefes gibi, ya da can gibi
Gülüşünde ki o unutulmaz
Kahkahalarını unutmadım
Bende
Gönülden nağmeler
Birer hüzün dolu ezgi gibi
Zümrüt yeşili ormanların hışırtısı
Nehirlerin çağlayışı, ruhumla buluşan sevdam gibi

Günler, aylar, yıllar geçse de umudum hep aynı
Sen, beni kendine ne kadar çekiyorsun
Bir bilsen
Seni hatırladıkça
Duygularım kabarıyor
Şiirlere
Dizelere
Gömülürken ben
Halen maviyi yaşıyorum
Dünkü gibi
Yeter ki sen
Gülebildiğin kadar
Mutlu ol
Bana, sakladığın gülüşlerinle
Umutsuzluğun kıyısından
Dön gel bana
Özlediğim bereketli yağmur damlaları kadar yağ üstüme

10.03.2017
İstanbul