Yokluğun İçinden Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Hayat hatalardan ibarettir...
Bazen gittiğin yol,
Bazen dokunduğun ten,
Bazen de söylediğin söz bir hatadır.

Pişmanlıklar kanatır çoğu zaman
Dilinle dudağını.

Evet, sen de bir hataydın benim için:
Gelişin,
Sevişin,
Hatta yüreğimde duruşun...
Hepsi birer hataydı.

Ben sana gerçekleri anlatmaya çalışırken,
Senin canımı yakma çabaların
Bir hata olduğunun kanıtıydı.

Şimdi, dört yanlışın bir doğruyu götürdüğü anlardayım.
Gözümdeki yaşla yazıyorum,
Yer yer dağılıyor mürekkep.

Senin, herkesi ve her şeyi benden üstün tutma çaban
Çekti bu aşkın ipini.
Uzansan da tutamazsın,
Haykırsan da duyuramazsın.

Sen beni kırdın,
Dağıttın.
İstesen de toplayamazsın artık.

Sana söylemiştim:
Sakın canımı yakma!
Elime kalemi aldırma,
Yüzüne değil yüreğine vurur kelimelerim.
İnanmadın,
İnandıramadım sana.

Beni yaktığın kadar canın yansın.
Gözümü kırparsam namerdim.

Artık içimde bir enkazsın
Altında kalan ben miyim,
Yoksa seni hâlâ seven yanım mı, bilmiyorum.

Geceleri uyutmayan
O sustuğun cümleler
Hâlâ kulağımda çınlıyor.

Sevgiyi sözle değil,
Bakışla anlatan bendim.
Sen gözlerini kaçırdın her defasında
Sanki suçlu olan sendin de,
Ceza alan benmişim gibi.

Hatırlıyor musun?
Bir zamanlar “biz” diyorduk…
Şimdi “sen” ve “ben” bile fazla geldi birbirimize.

Sen bir hataydın.
Ama ben...
Ben seni sevecek kadar masumdum.
Ve belki de hatam buydu.

Kalbimde bir boşluk değil,
Bir mezar açıldı şimdi.
Seninle kaybettim inancımı,
Güvenimi,
Ve bir daha kimseye inanma duygumu.
Seninle gömdüm.

Artık adını anmadan geçeceğim her sokaktan,
Gözyaşımı içime akıtacağım.
Çünkü anladım:
Sen, unutulacak kadar yabancısın bende,
Ben, hatırlanmayacak kadar yokum sende.
Ve yine anladım
Gitmesi gereken gider,
Bitmesi gereken biter di.
05.06.2025 20:15