Yokluğun Bir Felaket Şiiri - Ahmet Özyılmaz

ve bahtım uçurumun eşiğinde
elini çektin, öksüzdür ellerim
alıp yüreğimi her gidişinde
ben dönüp bir kez bakmanı bekledim

ne zor bir yoldan geçmeni beklemek
benzemiyor yine hiçbir ten sana
bir çift kahverengi göz ümit demek
yok yok, bu başkalık mevladan sana

yokluğun bir felaket gibi düşer
huysuz gözlerimin kızıllığına
bir kendini avutamıyor beşer
bir seni isterim yalnızlığıma

nisan-eylül 2005 ÇEŞME