Yokluğumu Sen Çağırdın

Aklına az gelişlerimin suçlusu benim.
Zamanın kıyısında unutulmuş bir gölgeydim belki.
Kendimi ilginç sanmışım; sorularım kendime değilmiş meğer.
Benden başka ne olabilir ki, Seni susturacak kadar sessiz ve derin?

@demlenmisSiirler

Ama unutuşunu ben inşa etmedim.
Senin gözünün kenarında bir boşluk vardı,
Benim varlığımı görmeyen uzaklık.
İlginin hafızasız oluşu, beni seninle var olmaktan alıkoydu.
Yokluğunu sen çağırdın, ben sadece geldim.

@demlenmisSiirler

Sessizlik değil artık sustuğum.
Kalbime dönen yankıyı konuşuyorum.
Eksilmeyi seninle tanımladım diye var oldum.
Şimdi bir başka benle geçiyorum bu eşiği,
Sözün yerine yanmaya başlayan bir çağrıyla.

@demlenmisSiirler

Sen sustun, dedin ya bana.
Sesimi gözlerinin örtüsüne bıraktım.
Rüzgarı ben çağırmadım,
İlgisizliğinden döküldü saçlarıma.
Sevgiyi ben eksiltmedim,
Senin ellerinle yer değiştirdi hatıralar.

@demlenmisSiirler

Varoluşum belki bir gölgeydi.
Ama kaybolduğum yer senin ışığındı,
Bendeki karanlık değil.
Yürüdüm sana doğru,
bir yükle değil— Senin görmediğin ihmalin yankısıyla.

10/07/2025
07:10 #Wahran
@demlenmisSiirler
(435)