Yokluğumla yaşamaya varmısın?

Umudumun en kıydı köşesinde zifirin karanlığında açtın bütün kapılarını
Baharların çiçekleri yeşerdiği bir ilkbahar günü geldin yüreğimin mevsimsiz bahçesine
Nefesini tut benimle soluk almak için alaca şafağında
Unutma yüreğimin yüreğinle adım atığını

Her mevsimi bahara eyle
Sevdamızı dalgalandır kâh benimle kâh bensiz
Baktığın her yerde gördüğün her gözde beni anımsa
Gözlerinden düşen bir rüzgâr gibi

Yakamozların gecesinde seslen yüreğimin biçimsiz sevdasına
Ağlarken ağlamaların bana ait olsun
Gülerken gülücüklerin hayat versin bizim olan hayata
Toprağın kokusunu hisset denizin olmadığı o şehirde
O kokuyla anımsa beni kimsesizlerin efendi sokağında
Yürüdüğünde atığın her adımda beni anımsa
Yüreğimdeki her damlada çünkü sen varsın

Gülücüklerinle gözyaşlarını engele
Hayatın bu anlamsız yolunda
Sevdasız gecen bütün geceler için
Susmayı düşünme sakın
Hayat bunca zaman susturmadımı bizi
Sevda zincirini benim için kır haykır sevgini
Resmime bakıp okşayıp öpmeyi unutma sakın
Sen benim hayatım ben senin mutluluğun olayım
Sen benim umudum ben senin düşlerin olayım
Her sabah adımı anımsayarak uyan
Yokluğum varlığına renk katsın
Yokluğum hayatına bir özlem katsın

(Yokluğunda değerini anlamayan varlığında değersiz olduğunu anlar)