Yokluğum Şiiri - Yahya Emin Demirci

sevemedim belki seni mecnun kadar
uğruna düşemedim çöllere
delemedim belki dağları ferhat misali
sazımda yoktu kerem gibi
peki sence sen leyla gibimi,şirin gibimi yoksa aslı gibimiydin
bir çift sözüm bir de yaralı gönlüm vardı
bir çift gözün bir de ama gönlün vardı
ben bildim ama gönlünü ve bir çift gözünü
ama sen bilemedin ne yaralı gönlümü nede bir çift sözümü
ne diyebilirdim ki sana
sevdiğim desem çıkıp karşına
ne ayıracaktı senin sevgini mürekkebimin sevgisinden
aşkım desem
aşkınmıydım onu bile bilmeden
canım desem
ondan da öteydin
hayalim desem
sen gerçektin
sustum sonunda
seni bekledim sözlerin düğümlendiği noktada
anlamanı istedim herşeyi sukutumdan
büyük bir fedakarlıktı belki de beklediğim
zaten gösteremedin o fedakarlığıda
ben sustum sen sustun
ben yoktum ama sen hep oldun
bir ben bildim yokluğumu bir de mürekkebim
bir ben bildim olduğunu birde gecelerim
gün geldi mürekkebim bile kıskandı seni benden
çıkarmaz oldu kalemim dahi yürek inleten feryadını
bilesin ey maşuğum
senin uyuduğun lakin ayın ışıdığı her gecemde
ben yokum
mürekkebim solgun
yüreğim mahsun...