Yokluğa Yolculuk Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Sabahın başımızı okşayan anında,
Bir avuç toprak alıp kokladık,
Ömür denilen çemberin çıkmazında.
Gök mavi, rüzgâr tel örgülerde yanmış,
Bendim kaynıyor, dalgalar çığlık çığlığa.
"Yolculuğumuz" diyorum,
Yollarımız varacak gibi yokluğa.
Bir bekleyiş yine gözlerimde kabarıyor,
Ve işte ufuklar, aniden kollarımı sarıyor.
Duruyor kalabalıklar yolculuk hengâmında,
Siper oluyor rüyalar, o incecik bahtında.

Erken saatlere ısınıyoruz en derin haliyle,
Çepeçevre kuşanıyoruz sevgimizi hayaliyle.
Şimdi gitmek yaraşır, onca hayat ardımızda,
Şimdi gitmek vaktidir,
Kaç hayatı ertelemişken yıllarımızda.
Dalında iyilikler serpiliyor örtülere,
Sarı tarlalarda çizgiler örülürken yüzlere.
İpek dalları ile hayal âleminde ünlü,
Bir ağaç selamlıyor bizi, sesi hüzünlü.
Kaç âleme dolsak elimizden taşıyor,
Böyle günler sanki, bakışlarında yaşıyor.