Bugün resmine bilmem kaç yüzüncü defa son bakışım?
Her seferinde fotoğrafını yırtıp atsamda gözlerimden,
Kalbim, munzur bir çocuk gibi,
Yaramazlığa sığınıp birleştiriyor parçalarını...
Kalbim sadece bununla yetinse yine iyi.
Temiz bir kopyasını çıkarmış sanki yüzünün...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta