Yok Yolcu Şiiri - Osman Bulut

Yine ayaklanıp düştün yollara,
Son durağın neresidir bilen yok.
Hepsi meşgul ne denir ki kullara
Peşinden el sallayan çok, gelen yok.

Duyan olmaz güm güm vursan davula,
Gören kim istersen uç uca ula.
Esvap değil ki basasın bavula,
İçindeki bunca gamı alan yok.

İster uzağa git ister yakına,
Hicran deniliyor bunun adına.
Atıp da elini taşın altına,
Gitme deyip aklını bir çelen yok,

Ortaklar arayıp durdum derdime,
Baktım bulduklarım muhtaç yardıma,
Kaçıverdim hiç bakmadan ardıma,
Şükreyledim ahvalime yalan yok.

Böyle demek bu işlerin adabı,
Herkes artist ,olmuş meslek erbabı.
Kahkahalar sevinçler rol icabı,
Kameralar arkasında gülen yok.
06/02/2022
Ankara- Antakya
CSR