Yok Yok ki Şiiri - Yunus Akkale

Ruhuna uygun olmayan bir günü
Tat olmaz tatlıda şırası yok ki
Aslından saptır değiştir yönü
Nur yok özde, parlar çırası yok ki

Yetkisiz kalır ortada kadavra
İşsiz kalırda vekiller avara
Soyunsun millet, aday olsun Oscar’a
Yüz yıl bekle dur, sırası yok ki;

İşler aynı sözler tecvit pilavı
Sürek ava çık dağda domuz avı
Varsayım bunlar gerçek dışı savı
Sihirbazlar çokta numarası yok ki

Can yakar, hem el, hem ayağı nasır
Yorgansız yatarda, döşeği hasır
İzavra özgür, bizde bitmez asır
Beylerde sancılı, yarası yok ki

Asıldan al işi, yılana havale
Gel gör bak bizde, perişan şu hale
Durmadan ağlar, yüz yıllık ahvale
Diktatörler çoktur, çaresi yok ki

Harp de sırt sırta, hep Hacı, Hoca
Siyonist çoktur da, doludur loca
Dertsiz bir ev yok, duman tüter baca
Tükür yine, alın karası yok ki

Seçimden seçime seçmende yetki
Dörtte üçü az, o biçim dayat ki
Anlatır yeni, çok eski bayat ki
Devran böyle döner, durası yok ki

Demokrasi parçalı, hukuk boşta
Çiçek açar durur, meyvesi hoşta
Adalet kaçarken, ardından koş ta
Terazide denge, darası yok ki

Millet perişan, böyle bir dönemi
Halkçı halktan uzak, budur önemi
Yiğidi elem yıkar, duvarı nemi
Kem talih, güzel hatırası yok ki

Yunus der; sel olur taşar öfkede
Eskiden sabıkalı, şimdi fitnede
Kan emer sülükler, sırtta kenede
Nadanın arifle, arası yok ki